එදා.....
අහස කලු කරලා වැස්සක් වැස්සා
ඒ වැස්සේ එක ම කුඩේ යටින්
මගේ ආදරය පිළිගත්ත...
ඔබ සමඟ පිය මනිද්දී...
වැහි බිංදු වැටුණේ...
ආසිරි මල් වගෙයි...
දූ විළි සේදුණ සුවඳ,
අපේ නාස් පුඩු කිතිකවාන ගියා...
වැස්සෙන් පසු නව පනක් ලද
තුරුලිය අතු ඉති ලද්දී...
මල් පිපෙද්දී...
මට හැඟුණා...."ඒ අපේ ආදරය" කියල..
ඒ ලස්සන දලු ලෑ ආදරය....
ඉඩෝරයට අහුවෙයි කියලා අපි හිතුව ද...?
ඉරි තැලුන කාෂ්ඨක පොළොවේ...
ජීවය ඉල්ලා වැලපෙන..
ඒ තුරුලතා වලට...
ඔබ දිය පොදක්නොවුනේ ඇයි.....?
ඔසී
ජිවිතේ හරිම පුදුමයි සහෝ
ReplyDelete