මල්ලියෙ නුඹේ ලියමන ගෙදරට ලැබුණා
ගෙමිදුල තල ගහේ එදින ම මල පිපුණා
අකුරට ගියේ නුඹ මගෙ පත පොත රැගෙනා
එනමුදු නැතේ කඳුළක් නෙතගින් වැටෙනා
මගෙ දොර වසා මම නුඹෙ දොර හැර දුන්නා
ගෙදර ට පහන නුඹ වේ යැයි මට සිතුණා
හැරුණ දොරෙන් නුඹ පහන ද ගෙන යන්නා
නුඹ ට සැපයි නිවසට අඳුර ම වන්නා
නෙත් අඳ පියා නුඹ එන තුරු කන් දෙනවා
අසරණ මෑණියන් දුක් කඳු ලැළි බොනවා
කටු මැටි ගෙපැල මහ පොළොව ට පස් වෙනවා
නුඹ දිවි මඟේ හෙට දින නුඹ රජ වෙනවා
පෝරුව මත දි ගේ දොර ගැන සිතන්නෙපා
නෑදෑ සනුහරේ විස්තර කියන්නෙපා
බිරිඳට කිසිම දිනයක දොස් නඟන්නෙපා
යලි කිසි දිනක ගම වෙත පා නඟන්නෙපා
No comments:
Post a Comment