අන් දවසක නො දැනුණ උණුසුමක් ඇත
කදිම ට දැනේ මගෙ දෙසවන් පත් වලට
වරදක් කිරීමට සිතුවිලි නැත මෙමට
නිවහන දැනේ සඳ නැති අහසක් විලස
විඳවන්න ට එපා හිඳිමින් සයුරු තෙර
සඟවන්න ට එපා තෙත් වුන කොපුල් තල
නික්මෙන්න ට එපා හැර දා සුර විමන
දුක් වන්න ට එපා නැති වුන හෙටක් ගැන
හද තුළ තෙරපෙනා ඔය දුක් ගිනි දනිමී
පණ මෙන් සුරකිනා ඔබ ආලය දනිමී
වරදට පෙලඹෙනා නො දැමුණු සිත් නොවෙමී
අවසන් පදය ගිලිහී බිදුනා පමණී
ඔසී