Monday, September 13, 2010

තනි කමක්

අම්මා ගියා ආඬි ලිඳ ට පැන් ගන්න
අප්පා ගියා තල් අතු වැට සාදන්න
කලක් ගියා අම්ම අප්ප ඒ ගන්න
දැනුණා තනි කමක් දැන් නම් මගෙ සිතට

මතකයි තවම අම්මා හැදු කිරි හොද්ද
හිරවෙයි හද ම නංගා හැඬූ හැඬවිල්ල
කියවයි අම්ම අප්පා නෑ රෑ නින්ද
ගණ දෙවියනේ ඒ දෙන්නා රැක දෙන්න

ඇස් නටවන බෝනික්කන් අපට එපා
කුස් පුරවන රස මසවුළු අපට එපා
සිත් රවටන කතා අහුරු අපට එපා
අම්ම යි අප්ප යි හනිකට ගෙනෙනු හොඳා

ඔසී

No comments:

Post a Comment