හනි හනිකට අඳුර ගලා වටපිට කළුවර වෙනවා
කර කර ගා දැවෙන කොටන් රත් පැහැයෙන් දිදුලනවා
ඈතින් යන කිරලෙකුගේ නද රැව් පිළිරැව් දෙනවා
කජු කන්න ට ආ වව්ලන් සර සර ගා නික්මෙනවා
අමු ගොක්කොළ දැවෙන කුයිල දසත ම විසිරී යනවා
සුදු පාටින් මල් වැල් ටික කලු වී නො පෙනී යනවා
කොඩි වැල් ඇද තිබු චිතකය නැත දුම් ගොඩ දැන් පෙනෙනවා
ජීවිතයේ අනියත බව ඒ අතරින් මම දකිනවා
සිය ගණනින් සිටිය සෙනඟ ඉවතට පිය මැන යනවා
ගිනියම් වී දැවෙන සිරුර වට කර ගිනි දැල් නගිනවා
හයේ හතරේ ශරීරයක් අළු වී පොලවට වැටෙනවා
අපෙ අත්තා නො එන ගමන් ගිය වග සිහියට නැගෙනවා
No comments:
Post a Comment